Ciąża

Zanim zaszłam w ciążę, miałam w głowie jedynie wyobrażenie tego stanu. Mimo dwóch ciąży mamy, które przecież rosły dzień po dniu obok mnie, ale dziś wiem, że to było dawno temu i mając 14 czy 18 lat myśli i odbiera się ciążę zupełnie inaczej niż mając 30. Basia w zasadzie była bieżącym źródłem informacji, bo opowiadała mi nie tylko o swoich doświadczeniach, ale i wielu koleżanek. Ja sama pamiętam, że lata miałam gdzieś w głębi paraliżujący strach fizyczny, mimo jakże wszystkim chyba znanych chęci zostania mamą, że ten brzuch, tak duży i delikatny zarazem, że coś mu się stanie, że co gorsza ja nieumyślnie coś mu zrobię. Ale natura wszystko doskonale przewidziała.
Brzuszek rośnie dużo wolniej niż świadomość, odpowiedzialność i instynkt macierzyński. I tak, nie mając jeszcze brzucha, z jednej strony korzystam ze spania na brzuchu, plecach i wszelkich innych czynności, które naturalnie mniej męczą bez 9kg arbuza, dźwiganego przed sobą. Z drugiej zaś strony bardzo ciekawa jestem jak to jest z tym arbuzem:) No i przede wszystkim jak zmienia się świadomość i relacja z dzidzią, gdy jej ruchy są na tyle silne, że mama je odczuwa. Ja mam świadomość ciąży, jej kolejnych miesięcy, przygotowuję się do porodu, zarówno mentalnie, jak i ćwiczeniami oddechowo – fizycznymi. Jednak najczęstsze pytania to: czujesz czy to chłopiec, czy dziewczynka?, bądź: czujesz, że to realne? Odpowiedzi: nie czuję specjalnie, żadnej preferencji płci. Często wywołują reakcję: jak to? To samo dotyczy się realności. Tak czuję, że realnie mam wciąż gazy, 1-3 razy w nocy siusiam, ostatnio polepszył mi się apetyt i zmniejszyła niechęć i wrażliwość na pewne zapachy, której nie dało się nie czuć realnie, ale Fasolka ma 4, może 5 cm, nie czuję jej w żaden poza myślowy sposób. Tak więc pierwotne poczucie wręcz zakłopotania przy odpowiadaniu na tego typu pytania już mi przeszło. Mati wymyślił odpowiedź w razi natrętnych pytających:Z zachwyconym wyrazem twarzy mówię: Hermafrodyta!
Nie będziemy pytać o płeć, jeżeli przy kolejnym USG nie ustawi nam się dzidzia tak ewidentnie, że bez lekarza się zorientujemy to będziemy czekać w nieświadomości i naszych przeczuciach na dzień urodzin.
I tak zmiany fizyczne jakie są widoczne na dziś dzień to jak to mówi Iza, biust Bridget Bardot, na szczęście już mniej bolesny, początki jednak były dość męczące, cała klatka piersiowa i ramiona mi się zamykała i trudno było mi oddychać, zwłaszcza w nocy, gdy nieświadomie tylko pogłębiałam te bolesne pozycje na boku. Teraz jest całkiem przyjemnie, czekam aż osiągnie maksimum, by zakupić odpowiedni biustonosz, co nie jest łatwe w moim przypadku, bo każdy ucisk brzucha lub pod biustem powoduje nudności, ale coś się musi znaleźć. Utrata 1,5kg, która w zasadzie daje większy komfort i lepszą formę, a na razie nie daje powodów do niepokoju. Włosy mi rosną i nie wiem, czy po prostu teraz czuję ile ich mam, czy naprawdę zaczęły rosnąć szybciej i stały się gęstsze. Grzybiczne plamki na brzuchu, które mentalnie staram się wykurzyć, bo procedura smarowania się 1x dziennie przed prysznicem cytryną i 2x dziennie maścią w ogóle mnie nie bawi. No ale łykam od tygodnia witaminy i minerały w dawkach jak dla konia, ponoć najlepsze z najlepszych. Piję soki żelazo-kwasofoliowe i czasem czuję się jak wielka menzurka:) Objawy mniej widoczne, a bardziej odczuwalne to również mniejsza senność, teraz idąc spać między 20 a 22 o 5 z pierwszymi kogutami ja zaczynam oszukiwać i zakrywać sobie oczy apaszką, tak, by do tej 7:30 jakoś dociągnąć w półśnie. Zachód słońca przynosi często ziewanie i niesłychaną ciężkość powiek, ale budzić się z kogutami wydaje mi się normalniejsze niż chodzenie spać z kurami, więc od 18 do min 20 przeczekuję, ostatnio nawet mam apetyt na małe kolacyjki, więc mam co robić, bo czytanie, bądź używanie komputera, przy żarówkach energooszczędnych o chłodnym i za słabym świetle męczy dwukrotnie. Również czytanie w łóżku skrzętnie opatulonym moskitierą z włącznikiem światła przy drzwiach jest mało praktyczne. Zamierzam zorganizować stolik nocny z lampką. Wczorajsze odkrycie, bo wreszcie dach został naprawiony i nie kapie na łydki Matiego, mogliśmy zatem odsunąć łóżko od drzwi łazienki(jedyna pozycja zapewniająca suchość łydek) i jest dojście z dwóch stron do łóżka i kontakty na lampki również z dwóch stron. Wcześniej pokój wyglądał jak jedna łazienka w fazie projektu w zdaje się jakiejś konkursowej mieszkaniówce pewnego gdańskiego biura projektowego, gdzie na wejściu do łazienki stała wanna, co bardzo bawiło szanownych inżynierów architektów:) A ja główna zainteresowana toaletą w godzinach nocnych miałam bezpośredni kontakt z drzwiami:)
Kolejną nowością było dla mnie szybkie męczenie się. Nauczyłam się szanować stan głodu, wręcz do niego nie dopuszczać i zmęczenia. Czyli nie mogę długo stać, więc jak piorę, to sobie siadam i czytam książkę w przerwach, bądź jak gotuję, to na siedząco. Chodzenie jest dużo mniej męczące, idąc spokojnie, czasem przystając, gdy jakaś górka mnie wykończy mogę chodzić ze śpiewem na ustach. Ostatnio chyba wracają siły i tak szybko szłam, że miałam wrażenie, że mnie same nogi niosą. Wspaniałe uczucie, często jednak czuję, że ja muszę te nogi mobilizować, bądź wręcz ciągnąć za sobą:) I tak z takim drobnym zmęczeniem, przychodzi spadek nastroju, jednak bardzo łatwo przepędzić to zmęczenie siadając i popijając herbatę z cytryną i miodem lub przekąszając małe „conieco” albo po prostu wyciągając się na łóżku jakiś czas.
Nie taka ciężka ta ciąża jak na razie. Zbieram siły na te dodatkowe arbuzowe kilogramy. No i każdy dzień to dla nas nauka przede wszystkim cierpliwości. Myślę, że wyniki tej nauki jak dotąd są satysfakcjonujące. Rośniemy razem z Fasolką.